olcay polat 39 yaşında eski bir asker. istanbul’da yaşıyor. askerliğini komando er olarak mardin’de yaptı. çatışmalara girdi, operasyonlara katıldı. 31 aralık 1995 gecesi hayatının dönüm noktası oldu. nusaybin’deki bagok dağı’nda operasyon vardı. saatlerce yürüdüler. ayağına vuran botunu çıkardı, düzeltti, ardından timine yetişmek için koştu. bir anda acılar içinde kendini yerde buldu. mayına basmıştı. sol ayağı diz altından kesildi. protez takıldı, hayata yeniden tutundu. yüzlerce mayın mağduru gazi askerlerden sadece biri olan polat, “türkiye’deki tüm mayınlar temizlensin, yeni ölümler ve sakatlanmalar olmasın” diyor.

türkiye’de güvenlik güçleriyle ile pkk arasındaki çatışmaların başladığı 1984 yılından örgütün ateşkes kararını açıkladığı 21 mart 2013’e kadar, çok sayıda asker mayına basarak kör oldu, ayağını, kolunu kaybetti. bu mayın mağdurlarından biri de olcay polat. pendik’e bağlı kurtköy’de anne, babası ve kardeşleriyle birlikte üç katlı binada yaşıyor. aslen ardahan çıldır ilçesinden. aile,1987’de ekonomik nedenlerden dolayı istanbul’a göç etmiş.

gönüllü komando oldu

polat, lise 2. sınıftayken okulu bıraktı, fabrikalarda çalışırken, 20 yaşında askerliğe çağrıldı. 24 kasım 1994’te izmir bornova hacılarkırı’nda acemi birliğinde eğitim görürken, komando olmak için gönüllü olarak adını yazdı. manisa kırkağaç’ta iki ay komandd eğitimi aldı.17 kişilik timiyle şubat 1995’te mardin derik jandarma komando bölük komutanlığı’na gönderildi.

botunu düzeltti koşunca…

olcay polat, birçok kez operasyonlara çıktı, çatışmalara girdi. tezkere için artık gün sayıyordu. üç ay sonra askerliği bitecek, evine dönecekti. tarihler 31 aralık 1995’i gösterirken, hayatını değiştirecek olay yaşandı. eski asker polat başından geçenleri şöyle anlattı:

“gece saatleriydi. üs bölgesinde dinlendik. ertesi günün akşamı, operasyon emri verildi. araçlara bindik. asfalt yolun bittiği yerde bizi bıraktılar. boşaltılmış bir köyde dinlendik. gece saat dokuz civarı tekrardan yürümeye başladık. operasyonun yapılacağı bölge bize önceden söylenmiyordu. belirsiz bir şekilde gece karanlığında yürüyorduk. dört, beş tim vardı. bizim tim en öndeydi. gün boyu yürüdüğümüz için botum ayağıma vuruyordu. bağcıklarımı açtım. botu düzeltmeye çalışınca geride kaldım. timdeki yerime gitmek için koşmaya başlayınca bir anda çok aşırı bir ses alevin içinde uçtuğumu gördüm. o anda acı hissetmedim. yere düştükten sonra çok şiddetli acı hissettim.

“helikopter almaya gelmedi”

arkadaşlarımın bağırışlarını duydum. ‘roket attılar bize’ dediler. herkes sağa sola kaçışmaya başladı. ‘roket değil komutanım mayına bastım’ diye bağırınca sakinleştiler. bölüğün doktoru geldi, serum taktı, ağır kesici iğneler yaptı. acıdan toprağı kazıyordum. iğne sonrası rahatladım. helikopter istediler. konuşmaların hepsini duyuyorum. ‘gece görüşlü helikopterimiz şu an bulunmuyor, kendi imkânlarınızla hastaneye götürün’ dediler. beni tanka bindirdiler. dağdan tank sarsıntı yapa yapa götürdüler. bacağım daha fazla acı veriyordu.”

örtüyü kaldırınca…

olcay polat önce nusaybin, ardından ambulansla mardin devlet hastanesi’ne götürüldü. anlatımlarına göre, hastane girişinde burnuna bir şey koklatılarak bayıltıldı. olup bitenleri sabah öğrendi: “kalktığım gibi ilk işim örtüyü kaldırmak oldu. baktım bacağım kesilmişti. üzüldüm. bir taraftan da kendimi teselli etmeye çalıştım. ‘ölebilirdin de. vatan sağ olsun’ demeye başladım.”

“proteze alışınca kendime geldim”

polat, diyarbakır askeri hastanesi sonrası ankara gata’ya sevkedildi. tedavi sonrası taburcu edilince, istanbul’daki evine döndü. üç ay hava değişiminden sonra sol diz altına protez takılması için yeniden gata’ya gitti: “banyoya tuvalete gittiğimde, sıkıntı çekiyordum. bacaksız şekilde toplumun içine bile çıkmak istemiyordum. merakla bekliyordum. kendi ayağımmış gibi bir beklentim vardı. kendi ayağım gibi kullanacağımı zannediyorum. protezi ilk taktığımda şoke oldum. sanki tahtadan bir şeyi bacağıma bağlamışlar. ağırlığı, acısı vardı. dengem bozuldu ‘bunu ömür boyu bacağımda nasıl taşıyacağım’ diye moralim bozuldu. deneme aşamaları ve yürümeler sonrası alışmaya başladım. alıştıktan sonra da kendime geldim” diyor.

Olcay Polat, olay sonrası arkadaşlarının mayına bastığı yerde çekip kendisine gönderdiği fotoğrafı yıllardır saklıyor.

[[Burhan Ekinci-Al Jazeera]]

bagok dağı’na gitmek istiyor

mayın mağduru eski asker olcay polat, aynı yıl yakın akrabası hülya ile evlendi. önce cansu iki yıl sonra da emre isimli çocukları oldu. gazi maaşıyla geçimini sağlayan polat için yeni bir hayat başladı. çocukları şimdi lisede okuyor. kurtköy’de bir iddia bayisi işletmesi de olan olcay polat, eşiyle birlikte bir gün mayına bastığı bagok dağı’na gitmek istiyor. “terör bittiğinde, mayına bastığım yere giderek anılarımı tazelemek istiyorum” diyor.