“bir hastaneye gidiyormuşuz ve hastanede odaya girdiğimizde benim için hazırlanan protez bacakları görüyorum. doktorlar ayaklarıma geçiriyorlar ikisini de. ayağa kalkıp önce sol adımımı atıyorum. artık yürüyebildiğimi görüyorum. öyle büyük bir mutluluk ki sevinçle gözlerimi açıyorum.”

geçen yıl şubat ayında sürekli gördüğü rüyasını bu sözlerle anlatmıştı yeter beyaztaş. zaman içerisinde hani kaymakamlığı ve yardımseverlerin katkısıyla iki kez ameliyat olduktan sonra kendisi için özel olarak hazırlanan protez bacaklarına kavuştu. üç aylık eğitim ve rehabilitasyonun ardından hayatı değişti. ilk kez kendi başına yürüyebiliyor, annesine ev işlerinde yardım ediyor ve kendisini ilk kez genç bir kız gibi hissettiğini anlatıyor:

“18 senedir ben bu protezleri bekliyordum ve hayâlim gerçekleşti, kavuştum. şu an çok mutluyum, ilk adımımı attım; yürüyorum, geziyorum. ev temizliğine yardım ediyorum. dışarıya çıkıyorum. yıllar önce ayrıldığımız mersin’e gidip amcamlarda üç ay kaldım. çocukken sadece pencereden izleyebildiğim eski mahallemizde gezdim. eski arkadaşlarımı gördüm. kimse benim yeter olduğuma inanamadı. diyarbakır’a kimsenin yardımı olmaksızın gittim alışveriş merkezini gezip sinemaya gittim. bunu bir başıma yapabiliyor olmam benim için inanılmaz bir mutluluk.”

zor geçen yıllar

Sıdıka Beyaztaş, kardeşi Yeter'in sokağa çıkamadığı için sürekli arkalarından ağladığını anlatıyor.

ancak yeter ve ailesi, bugünlere gelmenin hiç de kolay olmadığını anlatıyor. henüz dört aylıkken yanlış tedavi sonucu ayaklarından ve bir kolundan oldu. babasının işlerinin kötü gitmesi nedeniyle mersin’den memleketleri diyarbakır’ın hani ilçesine bağlı uzunlar köyüne döndüler. ablası sıdıka beyaztaş, o günlerde dokuz yaşında olan yeter’in her sokağa çıktıklarında arkalarından bakarak ağladığını anlatıyor.

“biz 2001'de diyarbakır’a geldiğimizde yeter daha dokuz yaşındaydı. hiçbir iş yapamıyordu, dışarıdaki çocukları görünce üzülüyordu, dışarı çıkamıyordu. bu ona sürekli üzüntü veriyordu, biz bir yere gezmeye gittiğimizde arkamızdan bakıyordu. bazen eve geldiğimizde gözyaşlarına boğulmuş şekilde buluyorduk onu. ablaları olarak elimizden bir şey gelmiyordu biz de üzülüyorduk. ama şimdi yeter tam bir genç kız oldu, protezlerini taktı. bir bardak su alamayan kız şimdi kalkıp mutfağa gidiyor, gezebiliyor. arkadaşları çağırdığında gidebiliyor. bu kendisi için de bizim için de çok büyük mutluluk.”

Yeter Beyaztaş geçen yıl ancak evinin kapısına kadar ve dizlerinin üzerinde çıkabiliyordu.

[[Fotoğraf: Abdülkadir Konuksever/Al Jazeera]]

Bu yıl yine evinin kapısında ancak kendi ayaklarının üzerinde.

[[Fotoğraf: Abdülkadir Konuksever/Al Jazeera]]

protezlere alışma dönemi

Salih Köylü (Beyaz gömlekli) ve fizyoterapistler Yeter'in en büyük destekçisi.

protezleri bacaklarına ilk takıldığında yeter’in tepkisi "yürüyemiyorum" olmuş. hemen çıkıp yürüyebileceğini düşünen yeter’e fizyoterapisti salih köylü psikolojik destek de vermiş.

“protezleri takıldıktan sonra yeter’in eğitimlerine tekrar başladık. başlangıçta ancak destek ile yürüyebiliyordu. biz onun psikolojisini de düşünerek ileride desteksiz yürüyebileceğini anlattık. bu sürecin 2-3 ay devam edebileceğini söyledik kendisine. sürekli irtibat halinde olduk, ev ziyaretlerine gittik. şu an hedeflediğimiz noktaya geldik. desteksiz bir şekilde yürüyebiliyor. hâlen çalışmalarımız devam ediyor. elbette bir takım eksikliklerimiz var. yürüme denge ve koordinasyon için kas kuvvetlendirme için rehabilitasyon çalışması devam ediyor.”

“genç kız gibi hissettim”

Yeter terapi görmeye devam ediyor hem daha iyi yürüyebilmek için hem de kolunu güçlendirmek için.

“o şarkıyı söylemek istiyorum”

protez bacaklarına kavuşan yeter beyaztaş’ın artık yeni hayâlleri, yeni hedefleri var: 

“bacak protezlerimi taktım kaldı kol protezi. onu da taktırdıktan sonra artık gerçekten çok mutlu biri olduğumu anlayacağım. artık gençliğimi yaşayacağım. inşallah o da olur. şu an amacım, başvuru yaptım, dışarıdan okuyup meslek sahibi olmak. anneme babama yardım edebiliyorum, ayaklarımın üzerinde durabiliyorum. en büyük hayâlim ise günün birinde insanların karşısına çıkıp o şarkıyı söyleyebilmek ve o duyguyu yaşayabilmek.”

yeter'in "o şarkı" dediği de kürtçe bir aşk şarkısı: ateş düştü yüreğime...

maliyeti 35 bin lira

ancak yeter beyaztaş’ın kol protezine de kavuşabilmesinin belli bir maliyeti var. konunun uzmanlarına göre elektronik kolun maliyeti 35 bin lira. sağlık bakanlığı bunun 16 bin lirasını karşılıyor. beyaztaş ailesinin 19 bin liralık katkı payını ödemesi gerekiyor. ancak bin 400 liralık aylık gelire sahip olan ailenin bu parayı karşılayabilmesi mümkün görünmüyor. öyle olsa da yeter beyaztaş bunun olacağına inanıyor. çok şey istediğini bildiğini söylese de hayâllerine gem vuramadığını söylüyor. 

kaynak: al jazeera

muhaberimize ulaşmak için: kadir.konuksever@aljazeera.net

twitter'dan takip edin: @kadirkonuksever