42 yaşındaki suriyeli sığınmacı hüsam esad ailesinin cuma günleri için yaşadığını söylüyor. kahire'nin kalabalık ve gürültülü semti el tevabek'te yürürlerken hüsam sekiz yaşındaki oğlunu işaret ederek "cuma onun için haftanın en güzel günü, futbol antrenmanına gidiyor" diyor ve ekliyor: "antrenmandan eve döndüğü an, onun için haftanın en kötü zamanı."

esad ailesi için günlük yaşam zor bir mücadele. humus'ta 24 odalı bir apartmanda yaşadıklarını söylüyor. hüsam, karısı, annesi, üç oğlu ve iki baldızı kahire'de iki odalı bir dairede yaşıyor.

duvarlar harap durumda ve sıvaları dökülüyor. banyo rutubetli ve küflü. evde çok az mobilya var. aile üyeleri oturma odasında battaniyelerin üstünde oturuyor.

hüsam suriye'de şekerci dükkanı işleten eski bir futbolcu. dört yıl önce suriye'de ayaklanma başladığında, mahallesindeki protestolarda göz altına alınmış, dövülmüş ve üzerinde sigara söndürülmüş.

hüsam cezaevinde kaldığı 16 gün boyunca insanların öldürülmesine şahit olduğunu söylüyor. bu esnada hüsam'ın ailesi şiddet görmemek için oradan oraya kaçmış ve sonunda artuz'da büyük bir bombardımanda mahsur kısılmış.

hüsam'ın karısı mona "çocuklarla birlikte katliamı ve ölümleri gördük" diyor.

hüsam çok ünlü eski bir futbolcu olduğu fark edilince serbest bırakıldığını söylüyor. aile tekrar bir araya gelince ülkeyi terk etmeye karar vermiş. seçenekleri değerlendirmişler ve lübnan'ın çok pahalı, ürdün'e giden yolun ise çok tehlikeli olduğuna düşünmüşler.

'burası filmlerdeki gibi değil'

mısır'ın ucuz olduğunu duymuşlar ve izledikleri mısır filmlerinden mısır'ın güzel bir yer olduğunu kanaat getirmişler. 15 mayıs 2013'te kahire'ye kaçmışlar.

hüsam "buraya gelince, buranın filmlerdeki gibi olmadığını gördük." diyor.

mısır'da yaşayacak bir yer bulmaları iki ay sürmüş. suriye'de ayaklanma başladığından beri okula gitmeyen çocukları mısır eğitim siteminde zorlanmış. mona şunları söylüyor: "devlet okullarının durumu berbat. elektrik kabloları açıkta, sınıflarda yerlerde su oluyor. bir sınıta 80 öğrenci var."

ailenin 15 yaşındaki oğlu ahmet üstünde bir real madrid eşofmanı var ve saçlarını da kahramanı cristiano ronaldo gibi yapmış. ahmet hayatın sıkıcı olduğunu söylüyor.

"evden okula, okuldan eve gidiyorum. tek yaptığım şey bu." diyor ve ekliyor: "mısırlı çocuklarla arkadaş olamıyoruz çünkü bizim suriyeli aksanımıza gülüyorlar."

hüsam ve mona yaşadıkları bölgenin kötü olduğunu ve yaygın biçimde uyuşturucu kullanıldığını söylüyor. hüsam "çocuklarım için korkuyorum" diyor.

'çocukları bakkala bile göndermiyorum'

mona ekliyor: "çocukların bakkala gitmesine bile izin vermiyorum."

hüsam oturma izni olmadığından çalışma iznine başvuramıyor ve kaçak çalışıyor. iş bulması altı ay almış. haftanın altı günü günde 12 saat çalışıyor ve çok az para alıyor.

öte yandan ailenin aldığı dünya sağlık programı fişleri yarı yarıya kesilmiş ve tüm aile üyeleri için fiş alamıyorlar.

mona "bu büyük bir sıkıntı oluyor. fiyatlar yükselince, fişler azaldı." diyor. hüsam'ın maaşının büyük kısmı kendisinin diyabet ilaçlarına ve mona'nın anemi ilaçlarına gidiyor.

esad ailesi suriye'de kalan dostları ve akrabalarıyla irtibat halinde ve haberlerin kötü olduğunu söylüyorlar.

hüsam "bize orada yiyecek olmadığını söylüyorlar. yeğenim babasına mürekkep içmeye hazır olduğunu söylemiş" diyor ve ekliyor: "iş yok, ilaç yok."

esad ailesi savaş bitince suriye'ye döneceklerini söylüyor ama savaş bitecek gibi görünmüyor. aile çok iyi mısırlı tanıdıkları olduğunu, mısır'daki camileri ve futbolu sevdiklerini söylese de geri dönmeyi çok istiyor.

hüsam "deniz yoluyla gidelim istiyorum ama param yok." diyor ve ekliyor: "bunun çok tehlikeli olduğunu biliyorum...stresli ve kaygılıyım."

öte yandan, futbol antrenmanı cuma günleri çocuklara eğlence ve dertlerini unutma imkanı sunuyor. antrenmandaki çalışmaları yürüten hüsam "çocuklar antrenmanı iple çekiyor. morallerinin yükseldiğini görüyorum." diyor.

kaynak: al jazeera