türkiye, ibrahim çivici’yi al jazeera türk’te yayımlanan haberle tanıdı. aydın'daki sultanhisar-nazilli hattında çalışan çivici, demiryollarında 20 yıldır yol bekçisi. haftada 75 km yürüyüp hattın kontrolünü yapıyor. çivici, haberde bazı makinistlere sitem etmiş ve yanından selâmsız geçmelerinden dolayı üzüldüğünü dile getirmişti. kendi ifadesiyle de ‘içinde bir eziklik hissettiğini’ söylemişti. sadece çivici değil; haberi okuyanların da büyük bölümü sitemkâr dolu cümlelerle not düştü.

işte o sitem, yerine ulaştı.

haberin yayımlanmasından sadece birkaç saat sonra nazilli-söke seferini yapan yolcu treninin makinistleri, yolda gördükleri ibrahim çivici’nin yanında treni durarak selâm verdiler.

çivici, selâmın hiç beklemediği bir anda ve yerde geldiğini ifade ediyor.

"sultanhisar-atça arasındaki hemzemin geçitte bir günlüğüne geçit bekçiliği yapıyordum. nazilli-söke seferini yapan yolcu treni geçide doğru yaklaşırken yavaşlamaya başladı. yavaşladı, yavaşladı sonra önümde durdu. ‘ne oldu hayrola, bir şey mi var’ dedim. makinist arkadaşlar ‘ibrahim çavuş’um, bize gönül koyuyormuşsun, seni görünce duralım selâm verelim, gönlünü alalım dedik’ dediler. ben de kendilerine teşekkür ettim daha sonra hareket edip uzaklaştılar."

‘meslek hayatımda ilk kez böyle bir selâm aldım’

bu, ibrahim çivici’nin hayatında ilk kez yaşadığı bir durum. 30 yıllık meslek hayatının son 20 yılını yol bekçiliği yaparak geçiren çivici’nin önünde ilk kez bir tren durdu ve bazen kendisinden esirgenen selâmı kat be kat aldı.

 "hem çok şaşırdım hem de çok sevindim. meslek hayatımda ilk kez böyle bir selâm aldım."

ibrahim çivici, hayatını demiryollarının güvenliğine adayan biri. demiryollarında gevşeyen somun, hasarlı ray arıyor, seyir güvenliği için çalışıyor. elinde anahtarı, sırtında çantasıyla yağmur çamur demeden kilometrelerce yol yürüyor. katettiği mesafe günde 15, haftada 75 kilometreyi buluyor. 

yol bekçisi ibrahim çivici ile yağmurlu bir günde demiryolu hattında beraber yürümüş ve hikâyesine ortak olmuştuk.

kaynak: al jazeera