bence tayyip erdoğan ayartılara gelmemeli. etrafındaki tipler tarafından ayartılıyor, onu görüyorum. ona "cumhurbaşkanı olduğun zaman tarihe geçersin" diyorlar. böyle saçma bir algılama biçimi var. tayyip erdoğan zaten tarihe geçti şu an. bunu konuşmaya gerek yok ki. aslolan tayyip erdoğan'ın yapması gerekeni yapmasıdır. bunu cumhurbaşkanı olarak mı, başbakan olarak mı yapabilir? veya cumhurbaşkanı olduğunda mı yapabilir, başbakan olduğunda mı yapabilir? daha doğru soru bu. türkiye'de bir başkanlık sistemi yok, yarı başkanlık sistemi de yok. yani tayyip erdoğan yarı başkanlık sisteminde ben zaten başbakanın yetkilerini üstleneceğim derse, bizim kendisinden beklediğimiz şeyi yapabilir.

erdoğan aslında genel olarak anlaşıldığı şekliyle ak parti’nin başındaki erdoğan değil. iki erdoğan var. birincisi ak parti’nin başındaki fâni; bugün var, yarın yok erdoğan. ikincisi de sembol şahsiyet rolü, pozisyonu oynayan erdoğan. birincisini kendisi de önemsemez. kendisi de "bugün varım, yarın yokum" diye kaç defa söyledi.

asıl hedef tayyip erdoğan'sız bir türkiye. bunu başardıkları zaman ikincisinde de başarılı olacaklarını düşünüyorlardı. bunu başaramadılar. en azından bu üç seçimin ilk eşiğinde bunu başaramadılar. ama arkası gelecek, çok berbat şeyler yapacaklar. yani şu aşamada yapılacak en önemli operasyon ak parti’nin içini karıştırmak. ak parti’nin içinden ak parti’yi çökertmeye çalışmak.

erdoğan partinin başından gidecek olursa bunu başarırlar. o zaman ak parti parçalanabilir. erdoğan cumhurbaşkanlığını düşünürken, ak parti’nin nereye gideceğini de düşünmesi lazım. cumhurbaşkanlığına çıkarsa zaten ak parti’yi bırakmış olur.

paralel yapı şu anda brüksel'de konuşlanmış durumda. üç hedefi var. birincisi erdoğan, ikincisi türkiye, üçüncüsü islâm.

bu çok tehlikeli bir şey. türkiye yok olmanın eşiğinden buralara geldi. türkiye'nin gerçekleştirmeye çalıştığı bir yürüyüş var. henüz başlayan bir yürüyüş bu, biten değil. bu yürüyüş, mısır'ın düştüğü, pakistan'ın paçavraya çevrildiği, islâm dünyasının anahtar ülkelerinin bir şekilde devre dışı bırakıldığı bir zaman diliminde özellikle önemli. hedef bu yürüyüşü durdurmak.

bir başka hedef, islâm'ın dönüştürülmesi. islâm'ın protestanize edilmesi. islâm'ın sistemle rahat çalışabilecek, sistemin haksız hegemonyasını meşrulaştırabilecek bir bizantinizm projesine dönüştürülmesi. çünkü islâm’ın dışındaki bütün dinlerin müntesiplerinin dinleriyle ilişkisi bitmiş durumda. onların dinleri üzerinden, dinsel gelenekleri üzerinden meydan okuma geliştirmeleri imkansız. sadece islâm'ın böyle bir meydan okuma geliştirme potansiyeli var. fas'tan malezya'ya kadar islâm dünyasının en önemli söylemlerini oluşturuyor islâm. batı uygarlığı kendisine meydan okuyabilecek alternatiflerini ya tarihten sildi ya fosilleştirdi. ama islâm dünyasına aynı şeyi yapamıyor. osmanlı'nın durdurulmasından sonra bu iş bitti, diye bakıyorlardı. yani islâm tarihten çekildi ve batı dünyasının önündeki engel kalkmış oldu çünkü bin yıldır tarihi avrupalılar ve müslümanlar yapıyor.

erdoğan bu işin merkezinde duruyor. bizim tayyip erdoğan'ı iyi anlamamız lazım. bir politik lider, diye bakıyoruz, bu yanlış. herhangi politik lider bu işleri yapamaz. politikanın ilerisine taşan bir temsil kabiliyeti var. bir şahs-ı manevîsi var. sembolik şahsiyet derken kastettiğim şey bu. bunu islâm dünyası algıladı, biz algılayamadık henüz. yemen'de, sana'da çarşıda dolaşıyorsun, türkiye'den geldiğimizi anlayan 80'lik adam "istanbul düştü, islâm âlemi düştü. islâm âleminin yeniden ayağa kalkması, istanbul'un yeniden ayağa kalkmasına bağlı" diyor ve çekip gidiyor. bu enteresan bir şey. bu benim yaşadığım tonlarca olaydan biri. sri lanka'nın bir dağ köyüne gittik. orada özürlüler ve yetimlerin kaldığı yerde12 yaşındaki özürlü bir çocuk bana ne sordu biliyor musunuz "tayyip erdoğan'ın sağlığı nasıl?"

bu olacak  şey değil. yani bunu ingiliz kraliçesi'nin sağlığı ne durumda diye sorar mı, tam tersi "ölsün" der.

farkında. çok farkında. tayyip erdoğan'ın farkında olduğu şeyin, etrafındakiler farkında mı? bence değil. o yüzden tayyip erdoğan'sız türkiye diyorlar. yani erdoğan'sız türkiye ne olacak? bu soruyu soralım. çok önemli ve kritik bir soru. hayati bir soru. türkiye'nin, islâm dünyasının dolayısıyla islâm'ın geleceğiyle ilgili önemli bir soru bu. e şimdi ne olacak? erdoğan'ın yerine geçecek arkadaşlara bakın. abdullah gül'ü konuşuyoruz değil mi biz. ilk akla gelen o. abdullah gül statükonun adamıdır.

statüko bizim önümüzü bağlayan şeydir. küresel statükodan bahsediyorum, türkiye'deki statüko hikâye. küresel statükonun adamıdır. onlara çalışıyor, onların kulu, kölesi demiyorum. böyle birisi değilim. en azından tayyip erdoğan tipolojisiyle, abdullah gül tipolojisini karşılaştırdığımızda bunu görebiliriz. abdullah gül küresel sistemin rahatsız olacağı bir şeyi yapmaz. erdoğan yaptığı için problem buradan kaynaklanıyor. biz ‘one minute’ olayını hafife alıyoruz. sen tarihten çekilmişsin ama çıkıyorsun küresel sistemin lordlarına, küresel sistemin ağababasına bütün dünyanın önünde, bütün hücrelerinle ‘siz katilsiniz, mâsum insanları katlediyorsunuz’ diye bangır bangır bağırıp yüzüne tükürüyorsunuz. bu basit bir şey değil. tırnak içerisinde söylüyorum "intihar saldırısıdır" bu. bu intihar saldırısı yapılmalı mı? evet yapılmalı. tayyip erdoğan'da o irade ve dirayet var. abdullah gül'de olmaz. abdullah gül bir şekilde geri çekilir, geri adım atar. 

tayyip erdoğan sadece bizim türkiye'nin tarihinin akışını değil, bölgenin değil, dünyanın akışının değiştirileceği bir yerde duruyor. bunu hissediyor, iliklerine kadar hissediyor. ben bunu hissediyorum. hareketlerine, davranışlarına, konuşmalarına baktığımda görüyorum. yerel seçim konuşması yapıyor, bosna’dan tutuyor, filistin'e kadar gidiyor. o yüzden bu operasyon yapıldığında bosna'da 37 tekkede, sabahlara kadar dua ettiler türkiye'ye. niye? çünkü ‘türkiye giderse biz de gideriz‘ dediler. bu gücün sunduğu mesajı algılayan ve kuvveden fiile geçirebilecek, uygulayabilecek durumda olan, çıkardığımız son adam.

tayyip erdoğan'ın 20 yıllık projesini iki döneme ayırıyorum ben. ilk 10 yıllık erdoğan türkiye'si dönemi, dalga kırma dönemidir. ikinci on yıllık dönem dalga kurma dönemidir. ilk 10 yıllık dönemde türkiye'nin iktisadi, siyasi, dolayısıyla teknolojik dolayısıyla strateji olarak kendi ayakları üzerinde durmasını sağlayabilecek korunaklı bir duvar inşa etti. 17 aralık'ta yaşanan olay, bu korunaklı duvarın muhkem bir şekilde inşa edildiğini gösteriyor.

ikinci on yıllık süreç türkiye'nin kendine gelmesini, önündeki lokal veya bölgesel bütün engelleri aşmasını sağlayabilecek asıl yürüyüş. ‘yeni türkiye’ dediğimiz şey asıl o zaman kurulacak. 

onu bilmiyorum. orada da çok net cümle kurmak istemiyorum. şu anki göstergelerden yola çıkılarak cümle kurmak gerekirse şöyle bir şey söylenebilir: başbakan olduğu zaman bu projeleri uygulayabilir, mevcut kurulu sistemde. ama işte halkın seçeceği bir cumhurbaşkanlığı sistemine geçiyoruz. tayyip bey yarı başkanlık sistemine fiilen geçilmiş olacak, diye düşünebilir. yarı başkanlık sistemiyle bu projeleri hayata geçirebilir mi, ondan emin değilim; ne olumlu, ne de olumsuz cümle kuracak değilim. o  yarı başkanlık sistemi neye bürünecek, nasıl bir şekil alacak, onu bilmiyoruz çünkü.

işin başında ben olacağım diyor. parlamenter sistemde cumhurbaşkanının aşırı abartılı güç kullanımını engelleyen mekanizmalar var, başkanlık sisteminde hele de türkiye'nin henüz ne olduğunu bilmediğimiz bir sisteme doğru gittiğini düşünün, yani hangi kurullarla, neyi, nasıl denetleyeceksin. hangi aşırı yetki kullanımını engelleyeceksin, bunu bilmiyoruz. bunun mekanizmalarını el yordamıyla kuracağımız anlaşılıyor. koşacağız, terleyeceğiz açıklaması tayyip bey’in vaat ettiği şeyden ve kendisinin temsil ettiği şeyden vazgeçmeyeceğini gösteriyor. fakat başka bir düzleme geçiyoruz. oyun artık başka bir sahada oynanacak. o sahaya ne kadar uyum sağlayabileceğiz ve ne kadar verimli oynayacağız onu bilmiyoruz. o sahanın şartlarından çok emin değiliz.

tayyip bey'in cumhurbaşkanlığına heveslenmeden, tamam cumhurbaşkanını halk seçmiş olabilir, halkın seçmesi mevcut başbakanın yetkilerini sınırlamasına engel değil ki. birtakım alanları daralabilir ama bu esasa ilişkin olmaz.

kendisi başbakan, abdullah gül de cumhurbaşkanı olarak kalırsa, şu anki sistem devam edebilir. eskisi gibi olmaz tabii. abdullah gül de bizim de daha aktif bir pozisyonda olmamız gerekir gibi şeyler söyledi. ama bunu parlamenter sistem dengeleyebilir. abdullah gül cumhurbaşkanı olduğunda tayyip erdoğan'ın uygulayacağı projeyi engelleyebilir mi, bence engellemez. 

türkiye'nin hayali hayalete dönüşür. yani bir türkiye hayal ediyoruz, umut olmuş islâm dünyasının önünü açacak bir türkiye hayali, bir anda hayalete dönüşür, suya düşer yani. bence iyi düşünülmüş bir şey değil bu. burada rus modeli gibi bir şey yapsalar aslında enteresan olabilir. başkaları tarafından kullanılmaya müsait tipler var, başkalarının da canhıraş çaba gösterdiği tipler.  

kürt meselesi türkiye'nin yumuşak karnı. ikincisi alevi meselesi. alevi meselesini önümüzdeki süreçte daha fazla kaşıyacaklar. aleviler ile sünniler arasındaki gerilim, alevilik-sünnilik üzerinden olmayacak, lâiklik meselesi üzerinden yaşanacak, ancak alevilik-sünnilik gerilimine indirgenecek. asıl tehlike o. eğer kürt meselesi halledilebilirse alevilik meselesinin üstü kapanır. çünkü kürt meselesi sadece türkiye ile ilgili bir mesele değil. bölgenin yeniden dizayn edilmesinde küresel güçler için önemli bir unsur.